Τι είμαι, ποιός είμαι...



Μπορεί να έχεις αναρωτηθεί πολλές φορές...

  • Ποιος είσαι; 
  • Τι είσαι;
  • Ποια είναι η αποστολή σου;
  • Τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Δεν είσαι μόνος...

    Ίσως να είσαι από τους τυχερούς που συνδέθηκαν στην κεντρική μονάδα της δημιουργίας και κατέβασαν πληροφορίες. Και; Τι θα τις κάνεις;

    Ξέρεις, αυτή σου η τύχη μπορεί να μην είναι τύχη τελικά. Θυμάμαι να ακούω πολλές φορές την φράση "Η άγνοια είναι ευτυχία". Γιατί με την γνώση έρχεται και η ευθύνη που της αναλογεί. Και το μέγεθος της γνώσης είναι ανάλογο με την ευθύνη σου. Πως θα διαχειριστείς αυτήν την πληροφορία; Θα ενημερώσεις κάποιον; Ή θα την κρύψεις μέσα σου για να αποφύγεις την έκθεση σου στο κοινό; Μοιάζει λίγο με την έκθεση στον ήλιο, λίγα λεπτά είναι καλά, νοιώθεις την ζέστη, την στοργή, το σώμα σου παράγει βιταμίνη D και μελανίνη, νοιώθεις όμορφα. Αν όμως εκτεθείς στον ήλιο όλη μέρα, φαντάζομαι ξέρεις τι γίνεται. Μπορείς να το αντέξεις;

    Κι εσύ, στην αντίπερα όχθη, θέλεις να μάθεις την αλήθεια. Θέλεις... Μπορείς να την αντέξεις όμως; Μην απαντήσεις βιαστικά και αψήφιστα. Γιατί μόλις μάθεις την αλήθεια, δεν μπορείς να την "ξε-μάθεις¨. Κι αν αυτό που μάθεις δεν σου αρέσει; Θα σε ακολουθεί κάθε βράδυ στον ύπνο σου. Θα στοιχειώνει τα όνειρα σου. Θα σε πνίγει, μέρα με την μέρα, ξέροντας ποιο θα είναι το τέλος και στην προσπάθεια σου να το μοιραστείς με άλλους, θα χλευάζεσαι. Κι αυτό θα σε κάνει ακόμα πιο μοναχικό. Θα κλειστείς μέσα σου, στην ησυχία της μοναξιάς σου, με μοναδικό θόρυβο τις δονήσεις της αλήθειας που σε πνίγει.

    Μπορεί να φαντάζεσαι ότι είσαι γενναίος και ότι μπορείς να αντέξεις, αλλά στην πραγματικότητα, όλοι είμαστε σαν μωρά που σοκάρονται από την πρώτη φορά που βλέπουν ένα άγριο μαντρόσκυλο να γαβγίζει λυσσασμένα μέσα από τον φράχτη. Ίσως αυτό είσαι. Απλά ένα μωρό στην κοσμική γέννηση, που τώρα προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του για πρώτη φορά, να καταλάβει τι σημαίνουν όλα αυτά τα χρώματα. Προσπαθεί να κατανοήσει ήχους πρωτόγνωρους με τα μικρά ανεκπαίδευτα αυτάκια του. Προσπαθεί να βρει την δύναμη να κουνήσει τα τρεμάμενα χεράκια του και να τα απλώσει ευθεία. Ίσως αυτό να είσαι και εσύ στην συμπαντική δημιουργία. Θα μεγαλώσεις τελικά, αλλά μην βιάζεσαι...

    Τελικά τι είσαι; Είσαι ένα με την δημιουργία ή είσαι ένας πλασμένος αποστάτης χωρίς ανώτερη σύνδεση; Ήρθες εδώ χρισμένος και θεόσταλτος με μια αποστολή να εκπληρώσεις ή δημιουργήθηκες για να σηκώνεις με τους ώμους σου το φέρετρο του αφηγήματος, έτσι ώστε να κρύβεις τον ήλιο από τους υπόλοιπους. Φαντάζομαι ότι βαθιά μέσα σου το ξέρεις ήδη. Δεν περιμένεις από εμένα να στο απαντήσω. Κι αν το περιμένεις, θα σε δυσαρεστήσω, γιατί ποιος είμαι εγώ για να κρίνω άλλα πλάσματα. Τι ξέρω εγώ, πέρα απ' ότι βλέπουν τα αμόρφωτα μου μάτια. Πως μπορώ να σου πω εγώ αν κρύβεις μέσα σου τον Δημιουργό ή αν είσαι κενός, αδύναμος να αγαπήσεις την φύση, τα ζώα και τους ανθρώπους. Ίσως να ξεκινήσεις από εκεί και αν περάσεις το τεστ μπορείς να πας στο επόμενο επίπεδο.

    Μπορώ να σου κάνω πολλές ακόμα ερωτήσεις, που είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρεις να απαντήσεις... η δεν θέλεις, γιατί ξέρεις αλλά δεν μπορείς να το αποδεχθείς. Ποιο το νόημα όμως; Μόνος θα πρέπει να κάνεις το ταξίδι. Η μεταβατική κάψουλα αυτού του ταξιδιού είναι για ένα άτομο. Πρέπει να γίνεις εσύ ο σχεδιαστής του σκάφους, ο μηχανικός και ο πλοηγός. Γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το δικό σου DNA. Δεν δουλεύει με αλλουνού. Πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να πιάσεις άμεσα δουλειά, επειδή έχεις μείνει πίσω και ίσως να μην προλάβεις. Πρέπει άμεσα να ξυπνήσεις. Η ώρα σου είναι τώρα, μην την χάσεις.

    Συγχώρα με αν σου γίνομαι αντιπαθής. Αν έτσι με βλέπεις, τότε πέτυχα αυτό που ήθελα. Να σε προβληματίσω και να σε κεντρίσω εκεί που πρέπει. Άλλωστε νομίζω ότι μου επιτρέπεται να το κάνω αυτό. Γιατί; Επειδή απλά μιλάω στον εαυτό μου...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εκείνος ο παππούλης το 95 στο Νικολά...